تو دریایی و من قطره
تو یه کوهی و من صخره
اصلا تو خوبی من بد
من اونم که دنیا رو نمی فهمه
تو این دنیایی که یکی پادشاهه و اون یکی برده
من واسه ی دلم زنده م
اونم خوشحاله از کاری که کرده
منمو یه آسمون صاف شده سقف واسه خونه هام
منمو یه قلم و ورق و دستای پشت پرده
منم اون پسرک خام
پسر ناخلف بابام
واسمم مهم نیست امروز جمعه ست یا سه شنبه
گور بابای غم
من میرسم به چیزی که لایقم
شاید توی زندگیم هم له شدم
ولی تموم میشه با خنده
منمو صدای من
این صدامه که میمونه جای من
من که رفتنی ام و بعد رفتنم معلوم میشه کی حقّه

منمو زمین صاف
راه میرم اون میچرخه آروم زیر پام
زندگی سخته ولی ببین که خوشحالم من
با این رُخ بی نقاب
با این زبون سرخ و سر سبز میگم باز که یه یاغی ام
ولی ببین که خوشحالم من

فکرشم نمیکردم که یه روزی روزگاری بعداً
زول بزنم تو چش مشکلاتمو بهشون بگم که خوشبختم
آخ که توی احمق خوشحالی از روزای سختم
وقتی خوشیمو میبینی گُر میگیری و من تو قدم بعدم
منم و این تن بی گناه
مینویسم زیر نور ماه
پشیمونم نشدم هیچوقت از کارایی که کردم
منمو این کله خراب
منمو این لیوان شراب
منمو این حرفایی که بیرون میزنه اَ قلبم
فقط با یه لبخند میشه خیلی مشکلاتو حل کرد
اگه آدمایی مثل تو نباشن که نمک بپاشن روی زخمم
بگو کدوم ور در خونه ست
فرقش چیه نمیدونم
وقتی قصه به ته برسه من همون کلاغ بی خونه م

منمو زمین صاف
راه میرم اون میچرخه آروم زیر پام
زندگی سخته ولی ببین که خوشحالم من
با این رُخ بی نقاب
با این زبون سرخ و سر سبز میگم باز که یه یاغی ام
ولی ببین که خوشحالم من

همه با هم غریبن
فقط چشارو بستن و چریدن
آدما از کنار هم رد شدن ولی حتی همدیگه رو ندیدن
به هم میگن عزیزم
ولی شاید فقط از رو غریزه ست
اونا فقط میخوان رو هم بخوابن تا اینکه بفهمن ماده و نری هست
منم بین دروغ و کلک
منم مثل چرخ و فلک
مثل رفیقای شبیه آدمم دور خودم چرخیدم
منم تو این بوم پُره رنگ
منم تو این صلح مثل جنگ
تو این زندگی مثل مرگ
به دنبال حقیقت
بعد از این شهر پُره دود
بعد از این گنبد کبود
شاید یه جفت بال بهم بدن و یه جایی واسه پریدن
داداشا و خواهرای من
یعنی همین آدمای بد
زندگیمو کشتن
ولی من

منمو زمین صاف
راه میرم اون میچرخه آروم زیر پام
زندگی سخته ولی ببین که خوشحالم من
با این رُخ بی نقاب
با این زبون سرخ و سر سبز میگم باز که یه یاغی ام
ولی ببین که خوشحالم من