زیر سقف آسمون نقره کوب ، شبح شهر سیاه و می شه دید

ترمه و عقیق آب و آینه ، گوشه ابروی ماه و می شه دید

بعضی ها مثل ستاره ها سپید ، رفتن وتکیه به آسمون دادن

بعضی ها رو پشت بوم خونشون موندن و ماه و به هم نشون دادن

باز باید یه دور دیگه بگذره ، از همین یک دو سه روزه عمرمون

می مونیم یا نمی مونیم با خداست ، پای سفره های افطار و اذون

کاشکی عطر نفس فرشته ها ، این دل عاشق و مبتلا کنه

کاشکی بارونی بیاد از آسمون ، قلبای شکسته رو طلا کنه

کاش زمونه فرصتی به ما بده ، فرصت دوباره آشنا شدن

کاش یه بار هم ما رو قابل بدونن برا پر کشیدن و رها شدن

باز باید یه دور دیگه بگذره ، از همین یک دو سه روزه عمرمون

می مونیم یا نمی مونیم با خداست ، پای سفره های افطار و اذون

خوش به حال اون ستاره های دور که غبار جاده رو جا میذارن

سوار اسب سیاه میشن تو رکاب ماه نو پا میذارن

خوش به حال اون جوانه های نور که شدن شکوفه های شب عید

اونا که پرنده های دلشون از رو دستای قنوتشون پرید

خوش به حال اون ستاره های دور که غبار جاده رو جا میذارن

سوار اسب سیاه میشن تو رکاب ماه نو پا میذارن

خوش به حال اون جوانه های نور که شدن شکوفه های شب عید

اونا که پرنده های دلشون از رو دستای قنوتشون پرید

اونا که پرنده های دلشون از رو دستای قنوتشون پرید