منو شبو تنهایی و غم یه عمره رفیقیم
عادتمونه تو دلتنگی دست همو میگیریم
من یه گُمشده ی تنهام
دنیای بی اونو نمیخوام
بخدا نمیخوام

منمو حسرت اون شبو خیابون
صدای بارون این دل ِ داغون
منو این دل ِ دیوونه پی نشونه
کجای دنیاست خدا میدونه
خدا میدونه

نگاهم به یادگاریش
که تو گردنم هست
خودش برام بست دیوونه کنندست
که خاطره هاش باشه خودش نباشه
رو زخم کهنم از درد دوریش نمک بپاشه