دل در آتش غم رخت تا که خانه کرد

دیده سیل خون به دامنم بس روانه کرد

آفتاب عمر من فرو رفت و

ماهم از افق چرا سر برون نکرد

هیچ صبح دم نشد فلق

چون شفق زخون دل مرا لاله گون نکرد

ز روی مهت جانا پرده بر گشا

در آسمان مه رو منفعل نما

به ماه رویت سوگند

که دل به مهرت پایبند به طره ات جان پیوند

قسم به زند و پازند

به جانم آتش افکند خراب رویت یک چند

♫♫♫
بیا نگارا جمال خود بنما

ز رنگ و بویت خجل نما گل رو

رو در طرف چمن بین

بنشسته چو من

دل خون بس ز غم

یاری غنچه دهن

گل درخشنده چهره تابنده غنچه در خنده بلبل نعره زنان

هر که جوینده باشد یابنده دل دارد زنده بس کن آه و فغان

ز جور مه رویان شکوه گر سازی

به شش درمحنت مهره اندازی

همچون سالک دست خود بازی

همچون سالک دست خود بازی